Zeile 1: Typesch Duebel-Lauter (Diphtongen a Rutschlauter), déi mir zesoen net am Däitschen oder Franséische fannen, dacks ower am Hollänneschen oder Engleschen:
Zeile 2: "éi" - féier déi béis Stéieren néierens séier.
Zeile 3: "ou" - grouss rout Rouse sinn zou.
Zeile 4: "äi" - gëff äis gläich wäisse Räis.
Zeile 5: "äe" - d'Päerd fäert d'Gäert an d'Mäert (ower net vrun engem R eleng: Kärel, Pärel, Märel, Här, gär).
Zeile 6: "ue" - huel uewe lues Huewer, uerg fueren.
Zeile 7: "ie" - wien hieft hien am Hiem? (Den ie ass ni laangen i, wéi am Däitschen!).
Zeile 8: "ue, oe, ae" ginn ewéi 2 Buschtawe gelies, ni als däitschen ü-ö-ä, (just an Nimm): fuer am Joer Frae froen, wie liest uewent den Aen?
Zeile 9: Mat eiser Schreifweis kann een och typesch regional Lauter schreiwen: Millermoaler, Froaen, Guaart, hiän ass derniäft, d'Öuewersauer...